ارزشیابی و تحلیل جاذبه‌های زمین‌گردشگری (ژئوتوریستی) منطقة اردل برای توسعة صنعت گردشگری با الگوی نیکولاس

در دهه‌های گذشته، زمین‌گردشگری (ژئوتوریسم) شاخة جدیدی از گردشگری و بوم‌گردی (اکوتوریسم)، با تکیه بر پدیده‌های زمین‌شناسی در صنعت گردشگری به‌طور فزاینده‌ای گسترش یافته است. این جاذبه‌ها و مکان‌های زمین‌ریخت‌شناختی (ژئومورفولوژیک) براساس درک و بهره‌برداری انسان، ارزش‌های ویژه‌ای دارند که می‌توانند نقطة کانونی توسعه و ارتقای صنعت گردشگری و بسیاری از جاذبه‌های مهم گردشگری را تشکیل دهند. بر این مبنا، شناسایی و ارزشیابی توانمندی‌ها و جاذبه‌های زمین‌ریخت‌شناختی به برنامه‌ریزان این امکان را می‌دهد تا متناسب با آن‌ها، توسعه و جهت آن را در منطقه مشخص کنند؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر نیز ارزیابی ارزش‌های جاذبه‌های زمین‌گردشگری موجود در منطقة شهرستان اردل که مکانی زمین‌ریخت‌شناختی شناخته می‌شود با روش نیکولاس است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و از جنبة روش، توصیفی – تحلیلی بوده است. برای جمع‌آوری داده‌ها و اطلاعات لازم از روش‌های اسنادی و میدانی بهره گرفته است. جامعة ‌آماری پژوهش شامل همة خبرگان و مسئولان مرتبط ‌با موضوع، در‌سطح شهرستان و استان بوده است که به‌صورت تمام‌شماری، تعداد 110 نفر از آن‌ها سرشماری شده‌اند. در منطقة اردل، مکان‌هایی مانند غار اردل، تنگة درکش ورکش، محدوده‌های آبشار درة عشق، چشمة مولا و سرداب که ارزیابی شده‌اند، به‌دلیل داشتن شکل‌های زمین‌گردشگری، مهم‌ترین مکان‌های زمین‌گردشگری منطقه هستند. نتایج به‌دست‌آمده نشان دادند جاذبه‌های زمین‌گردشگری محدودة پیرامونی آبشار درة عشق و غار اردل به‌ترتیب با 04/66 و 18/57 نمره، بیشترین و کمترین امتیاز را بین جاذبه‌های زمین‌گردشگری شهرستان گرفتند. همچنین نتایج نشان دادند این منطقه از نظر جاذبه‌های زمین‌گردشگری توانمندی‌های بسیار مطلوبی دارد و باید برای استفاده از این جاذبه‌ها برای نقش زیربنایی ویژگی‌های زمین‌شناختی و زمین‌گردشگری در معماری چشم‌اندازهای طبیعی و فرهنگی، برنامه‌ریزی مناسب انجام شود.